Komprimering
En ukomprimert lydfil kan lagres som PCM (puls kode modulasjon), hver måling lagres som den er.
En komprimert versjon av denne kan da lagres som ADPCM hvor vi bare lagrer
endringene i lydnivå mellom to målinger.
Dersom lyden ikke endrer seg mye mellom to målinger kan vi lagre dette som et mye mindre tall (som tar mindre plass)
Mer avanserte komprimeringsmetoder brukes for å redusere størrelsen på lydfilene utover dette.
Digitalisering av lyd
Digital lyd eller digital audio er eit omgrep som vert nytta om prosessering, lagring og distribusjon av lydmateriale på digital form. Digital lyd stammar frå 1970-talet, då ein tok til å eksperimentere med å konvertere analoge lydsignal til sekvensar av binære tal for å kunne handsama dei med datamaskiner og lagre dei på tape på binær form. Utstyr for digital lyd var opphavleg svært kostbart og vart berre nytta i profesjonell samanheng. Det var fyst då kompaktplatene kom på marknaden fyrst på 1980 at folk flest vart kjent med digital lyd.
Forskjellige lydformater
MP3 er ein standard for komprimering av digital lyd, der komprimeringa skjer ved at overflødig data vert fjerna. MP3 fjernar noko av informasjonen som er minst viktig, noko som til ein viss grad går ut over lydkvaliteten. Di meir ein komprimerer, di meir data di verre vert kvaliteten. Formatet vert nytta både for berbare musikkavspelarar, der ein likevel ikkje oppnår så god kvalitet, og for strauming over internett.
WAV står for Waveform Audio File Format er eit lydfilformat for (vanlegvis) ukomprimert lyddata på PCM-format [1][2]. Opphavet til formatet var eit felles framlegg frå Microsoft og IBM [3]. Wave-format fyljer RIFF-spesifikasjonen, som tillet at metadata vert lagra i same fil som lyddata. Wave vert i stort mon nytta for å lagra ukomprimert lyddata under operativsystemet Windows, men vert òg nytta i samband med Linux og Macintosh. Wave var opphavleg eit ein- eller tokanalformat, men er seinare utvida til fleire kanalar [4].